Αθλητισμός ή εγκλεισμός;
Ο αθλητισμός προσφέρει αδιαμφισβήτητα πολλαπλά οφέλη στους αθλούμενους. Υπάρχουν πολλές έρευνες που τονίζουν την τεράστια σημασία της άσκησης στη σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, αλλά και την εξαιρετική σημασία της στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος[1]. Για όλα αυτά η πρόσφατη απόφαση της Πολιτείας να αναστείλει τις αθλητικές δραστηριότητες για τους εφήβους, στα πλαίσια των μέτρων που πήρε για την πανδημία, ήταν τουλάχιστον επιπόλαιη. Ας ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά της απόφασης.
Από τη μια πλευρά της ζυγαριάς ας βάλουμε τα «οφέλη» από την καραντίνα:
Τη στέρηση της ελευθερίας των εφήβων αθλητών
Τη στέρηση της δυνατότητας τους να προπονούνται
Την απουσία αγωνιστικών στόχων στη ζωή τους
Την αίσθηση της αβεβαιότητας
Τη σωματική τους υγεία που εξασφαλίζεται όμως με απομόνωση
Από την άλλη πλευρά της ζυγαριάς ας βάλουμε τα οφέλη από την άθληση:
Την ανάπτυξη συνέπειας και υπευθυνότητας και καλλιέργεια πειθαρχίας
Την ανάπτυξη στάσεων, όπως η επιμονή, ο σεβασμός, η συνεργασία
Την εκτόνωση από το άγχος και την ψυχική ευεξία
Την απομάκρυνση από τους ηλεκτρονικούς πειρασμούς της εποχής μας, όπως τα διαδικτυακά παιχνίδια βίας και την κοινωνικοποίηση τους
Την αποφυγή εξαρτησιογόνων ουσιών
Τη σωματική υγεία που εξασφαλίζεται αδιαμφισβήτητα με την άσκηση και θα μπορούσε να διασφαλιστεί με τη λήψη και άλλων ενδεχόμενων μέτρων για προστασία από τον κορωνοϊό
Άραγε προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; Ας προβληματιστεί ο καθένας βλέποντας το θέμα από τη μεριά του και με την ευθύνη που του αναλογεί.
Ποια πρέπει να είναι η προτεραιότητα για την Πολιτεία, αλλά και για τους γονείς; Μόνο η σωματική υγεία των εφήβων ή ο συνδυασμός σωματικής και ψυχικής υγείας;
Θεωρώ ότι η απόφαση για απαγόρευση των προπονήσεων, αποτελεί απαξίωση της πολιτείας για τον αθλητισμό. Κατά τη γνώμη μου λήφθηκε επιδερμικά και χωρίς πολλή εξέταση. Έπρεπε να ληφθούν τέτοια στοχευμένα μέτρα, που να επιτρέπουν τη συνέχιση των προπονήσεων χωρίς να απειλείται η δημόσια υγεία.
Η λειτουργία μέχρι πρότινος των Ναυτικών Ομίλων θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για τη λειτουργία όλων των προπονητικών κέντρων, με αντίστοιχο τρόπο. Ενδεικτικά αναφέρω τη δημιουργία προγράμματος με συγκεκριμένες ώρες κατά τις οποίες μπορούσαν να χρησιμοποιούν τον χώρο ταυτόχρονα μόνο τρεις αθλητές, χρήση μάσκας εκτός πισίνας, μη χρήση αποδυτηρίων κ.λ.π.
Το ψυχολογικό κόστος από την παύση των προπονήσεων και οι αρνητικές συνέπειες στη φυσική κατάσταση των εφήβων, που θα είναι μακροπρόθεσμες, θα δημιουργήσουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από τα οποιαδήποτε αμφιλεγόμενα οφέλη της απόφασης για αναστολή των προπονήσεων[2].
Μέριμνα της Πολιτείας θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση του αθλητισμού, ακόμη και σε περίοδο πανδημίας και όχι η καταπόντισή του. Με την διάλυση του αθλητισμού διαλύονται τα όνειρα των παιδιών μας, οι αγώνες και οι προσπάθειες τους, η αισιόδοξη στάση τους απέναντι στη ζωή, ο αυθορμητισμός τους, η θέληση τους να αγωνίζονται και να προσπαθούν.
Προτεραιότητα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας πρέπει να είναι η Παιδεία, ο Αθλητισμός και γενικά οι Τέχνες, για να διαμορφώνονται πολίτες ελεύθεροι, δημοκρατικοί, κριτικοί απέναντι στις πληροφορίες που τους προσφέρονται ως αλήθεια και όχι υποταγμένοι και μαλθακοί σε ό,τι τους σερβίρουν!
Υ.Γ
Στη συμβουλευτική επιτροπή του Υπουργείου Υγείας για τον κορωνοϊό, περιλαμβάνεται άραγε κάποιος ειδικός ψυχολόγος ή ψυχίατρος;
*Εκπαιδευτικός
[1] Jonsdottir IH. Special feature for the Olympics: Effects of exercise on the immune system: Neuropeptides and their interaction with exercise and immune function. Immunol Cell Biol. 2000;78:562- 70.
[2] Garcia-Falgueras, Α. Psychological Benefits of Sports and Physical Activities. British Journal of Education, Society & Behavioural Science 11(4): 1-7, 2015
ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΙΣΑΑΚ*
